بهترین رفتار با کودکی که دیوارها را خط خطی می کند،چیست؟

خط خطی کردن در برخی کودکان نماد خشم فرو خورده و نهفته محسوب می شود و با انجام این عمل نوعی تخلیه هیجانی برای کودک حاصل می شود.

بسیاری ازکودکان بعد از مرحله حسی- حرکتی ( سن ۲یا ۳سالگی ) سعی می کنند آموخته های خود و آن چه در تخیل دارند را به شکل عملی انجام دهند. کودک در این سن انجام هر حرکت، ایراد صدا و ... را برای خود نوعی خلاقیت و اکتشاف می شمارد.
 والدین آگاه این میل کودک را سرکوب نمی کنند و حتی جهت می دهند، میلی که مقدمه ورود به دنیای اختراع و ابداع است، آن ها با توجه به گرایش های خلاقانه کودک، زمینه را برایش فراهم می کنند.
برای مثال قسمت های پایین دیوار اتاق کودک را با مقوا و کاغذ می پوشانند تا او آزادانه و به هر شکل که دوست داشته باشد آن را خط خطی یا نقاشی کند. خط خطی کردن در برخی کودکان نماد خشم فرو خورده و نهفته محسوب می شود و با انجام این عمل نوعی تخلیه هیجانی برای کودک حاصل می شود؛ از طرف دیگر با این عمل، بیشتر کودکان در پی کشف دنیای پیرامونی خود هستند و دوست دارند تخیلات ذهنی خود را در عمل نشان دهند، حال اگر این تمایل کودک با مانعی مواجه نشود، پس از مدتی باعث می شود کودک علاقه اش را به این کار از دست بدهد و اصطلاحا از آن سیر شود.
 والدین باید شکل فعالیت های خلاقانه کودک را تغییر دهند، این که کودکی حرکت کند، بهتر از تحرک نکردن و سکون است، حال اگر کودکی تمایل به فعالیت های ترسیمی داشته باشد، باید برایش این زمینه را با انواع وسایل رنگ آمیزی و نقاشی فراهم کرد.
استفاده از وایت برد و ماژیک ( با نظارت و کنترل والدین ) بهترین جایگزین به حساب می آید، چرا که ترسیم به صورت راحت تر و بدون فشار انجام می شود و کودک حاصل کار خود را بلافاصله دریافت می کند و از خشم او کاسته می شود و با آرامش بیشتری فعالیت‌های خلاقانه خود را انجام می دهد.