بازی رایانه ای یا سنتی، کدام یک بهترند؟
بازی رایانه ای یا سنتی، کدام یک بهترند؟ 
وقتی می‌خواهی بازی را از دستش بگیری و دعوتش کنی که کمی با خانواده باشد، همان تهدیدهای آدم‌ها و کارتون‌های داخل بازی را هم به شما تعارف می‌کند : ” کله‌ات را می‌ترکانم ها. اگر بازی را پس ندی یک دونه می‌زنم توی دلت دوف صدا کنی‌ها بعد با تبر، ریز ریزت می‌کنم ” و…..وااای !!!! چه روحیه خشنی برای یک دختر بچه ۵ ساله. وقتی از مادر‌ها می‌پرسی بچه‌ها با رایانه و بازی‌های آنلاین اینترنتی چه می‌کنند، می‌گویند بازی‌های امروزی است دیگر. بچه‌ها مثل ما دیگر به عروسک قانع نمی‌شوند آنها بازی‌های قرن ۲۱ را می‌خواهند.
یک کارشناس ارتباطات در این باره می گوید: با استفاده بیش از اندازه بچه‌ها از این وسایل موافق نیستم. ما با نسلی مواجهیم که پیش از موعد، خیلی مسائل را می‌داند و از چیزهایی اطلاعات کسب کرده که اصلا در سن دانستن آنها نبوده است و در نتیجه حرف‌هایی از آنها می‌شنویم که ما را متعجب می‌کند.
بچه‌ها با این بازی‌ها نمی‌توانند خود را با دانسته‌هایشان هماهنگ کنند. مهارت‌های بازی که گاهی به هیچ درد بچه‌ها نمی‌خورد مثل کشتن یک غول در رایانه، آنها را دچار احساس تنهایی می‌کند. آنها زیاد می‌نشینند و فعالیت کمتری می‌کنند یا خیلی کمتر از مقدار مورد نیاز می‌خورند یا خیلی بیشتر، زیرا پشت دستگاه‌های بازی اصلا فرصت خوردن به خود نمی‌دهند یا در آن هنگام، آنقدر می‌خورند که دچار اضافه وزن می‌شوند. این بچه‌ها میل و رغبت کمتری به بازی‌های جمعی و پر تحرک دارند و یک‌جا نشستن را ترجیح می‌دهند.
کارشناسان تربیت کودک معتقدند، بازی وسیله‌ای است که باید کودک را برای ورود به دنیای بزرگ‌تر آماده کند و اشتباه است که والدین آن را به عنوان سرگرمی بچه تلقی کنند.
بچه‌ها با این بازی‌ها نمی‌توانند خود را با دانسته‌هایشان هماهنگ کنند. مهارت‌های بازی که گاهی به هیچ درد بچه‌ها نمی‌خورد مثل کشتن یک غول در رایانه، آنها را دچار احساس تنهایی می‌کند. آنها زیاد می‌نشینند و فعالیت کمتری می‌کنند یا خیلی کمتر از مقدار مورد نیاز می‌خورند یا خیلی بیشتر، زیرا پشت دستگاه‌های بازی اصلا فرصت خوردن به خود نمی‌دهند یا در آن هنگام، آنقدر می‌خورند که دچار اضافه وزن می‌شوند. این بچه‌ها میل و رغبت کمتری به بازی‌های جمعی و پر تحرک دارند و یک‌جا نشستن را ترجیح می‌دهند.
کارشناسان تربیت کودک معتقدند، بازی وسیله‌ای است که باید کودک را برای ورود به دنیای بزرگ‌تر آماده کند و اشتباه است که والدین آن را به عنوان سرگرمی بچه تلقی کنند.
اسباب‌بازی باید با سن، علایق و توانایی‌های کودک تناسب داشته باشد، زیرا اگر بازی با اسباب‌بازی خاصی خارج از توان کودک باشد اثرات منفی و مخربی بر ذهن کودک می‌گذارد.
ویژگی دیگر اسباب‌بازی هماهنگی آن با فرهنگ جامعه است، زیرا از آن طریق کودک واقعیت‌های اطراف را به‌طور ملموس تجربه می‌کند.
چرا کودکان ما همه اسباب و وسایل مربوط به باربی‌ها را در دسترس دارند و خیلی از نوجوانان دختر آرزویشان این است که شبیه باربی باشند؟ چرا کارتون‌ها، عکس‌ها و عروسک‌های باربی آنها را احاطه کرده و حتی کیف‌های باربی که در کشور خودمان تولید شده است، آنها را تا مدرسه همراهی می‌کند؟
چرا کودکان ما همه اسباب و وسایل مربوط به باربی‌ها را در دسترس دارند و خیلی از نوجوانان دختر آرزویشان این است که شبیه باربی باشند؟ چرا کارتون‌ها، عکس‌ها و عروسک‌های باربی آنها را احاطه کرده و حتی کیف‌های باربی که در کشور خودمان تولید شده است، آنها را تا مدرسه همراهی می‌کند؟
لزومی ندارد حتما برای بازی بچه‌ها به آنها اسباب‌بازی‌هایی با تفکیک جنسیتی بدهیم؛ زیرا استفاده از اسباب‌بازی‌های جنس مخالف در حد تعادل سبب می‌شود که بچه با جنس مخالف خود نیز آشنا شود و در آینده به تفاهم بهتری با آن برسد.
اسباب‌بازی مناسب می‌تواند کودک را خلاق و هوشمند کند. اسباب‌بازی‌هایی که خلاقیت کودک را به کار می‌گیرند، مثل پازل و لوگو قابلیت ساختن و خلق‌کردن دارند.
بازی‌های حسی، حرکتی، اندام‌های کودکان را تقویت می‌کند مثل روروک و سه‌چرخه و بازی‌های تقلیدی ـ تخیلی کودک را با دنیای بیرون آشنا و او را آماده پذیرش نقش می‌کند.
بازی‌هایی مثل خمیر، نقاشی، ماژیک و کاردستی خلاقیت کودک را به کار می‌گیرند و بازی‌های فکری مانند شطرنج و پازل و حتی بازی‌های رایانه‌ای در حد تعادل، هوش کودک را فعال‌تر می‌کنند.
در مجموع می‌توان گفت اسباب‌بازی‌ها علاوه بر نقش آموزشی، وسیله‌ای برای سنجش توانایی‌های کودک به شمار می‌روند.
با تشکر از صبا یاوری عزیز برای تمام ایمیل های زیبا شون!
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
